İnsanlar,
Hangi dünyaya kulak kesilmişse
Öbürüne sağır...

24 Şubat 2010 Çarşamba

Gözlerinde ölmek!


Gözlerinde ölmek

Ve yaşamayı bilmek; her an ölümle,

Gözlerinde ölmek ve sonsuzluğa gömmek

Kendini...

Göze almak ve göz göre göre gitmek…

Bir nefes alamadan ya da bir şey söyleyemeden gitmek

Susmak, zor susmak

Daha zoruysa konuşmak ya da konuşamamak

Suyun toprağa verdiğini verememek

Topraktan karşılığını alamamak

Titremek, çıldırırcasına korkmak

Sensizliği ölüm soğukluğunda solumak

Ve her birini ölüm beyazlığında yaşamak.

Dalgaların hışırtılarına kapatmak kulaklarını

Onu hatırlatmasından korkarcasına,

Kopmak dünyadan, gözleri kapamak

Saçmak tohumları denize,

Toprağı kıskandırırcasına,

Denizi kandırırcasına.

Toprakla sulanmış balıklar görmek

Delirmek…

Sensizlik böyle bir şeymiş işte…

Yıllar yılı yürüdüğüm sahiller, deniz ve sonra…

Bir anda görmek, ürperti ve düşmek,

Her şeyi unutmak, hayattan kopmak,

Sonra sıcak bir el, yavaşça açılan göz

Karşımdasın, başımdasın, başımın tacısın, bilirsin…

Gözlerin değince gözlerime

Son gücümle abanırım göğsüme

Ve bir uğultuyla boşanır denizler;

Seni seviyorum…

Ölmek güzel ellerinde…

Yalnız değilim,

Güzelmiş ölüm

Senin güzelliğine yaklaşamayacak kadar güzel,

Ve ben seni çok seviyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder