Su!..

Su ...

yumuşak ve serin

tatlı ve şirin

ferah ve narin

huzur ve sevgin

büyük ve engin

küçük ve zengin

zarif ve eşsizdir su...


Kaynadığı zamansa

yakar ve acı verir

bozar ve eritir

bazense öldürür su...

çok yaktın canımı..

bu sefer çok acıdı..

çok...

duvardan duvara vurdum kendimi..

geçsin diye..

dişlerim gıcırdadı..

savaştı..

dövüştü..

aldı beni ağlarına..





korktuğum başıma geliyor..

yaşamak istemiyorum..

ki öldü bir yanım..



neden aşkıma tercih ettin..

nefretimi...

neden öldürdün beni..

neden yapıyorsun bunu bana..

neden..

neden..

neden.... :(

Bu sana son sözüm olsun!

küstüm hayata...

küstüm..

gidiyorum işte

uzaklara..

çok uzaklara..

kalbimin kuytu köşelerine çekiliyorum

siniyorum

kimsesiz bir kuş gibi...


ağlıyorum

böğürerek..

tutamıyorum hıçkırıklarımı..

depremlerle yıkılıyorum..

bir tsunami geliyor

gözlerim sahil...


hangisini tutayım?

sağanak yaşları mı

böğürtüyü mü

kulaklara kadar esnemiş ağzı mı

salyayı mı

sümüğü mü...

hangisini tutayım?


küstüm..

küstüm işte..

gidiyorum...

çok uzaklara..


gömüyor beni..

toprak!

öldüm ben..

onunla iyi vakit geçir..

keşke benimle geçirseydin...

ELVEDA!..

Şşş!...

hava kapalı

yağmur da var hafif
çiseliyor ara sıra
kesif mi kesif

çatlamaya yüz tutmuş topraklarım
toprağım, topraktanım, toprağayım,
çağlar bir bıraksam dudaklarım
ama tutmak zorundayım
dişlerim ve parmaklarım...

arsızlığa yer yok ki yüreğimde hiç kızarmayayım
erkekliğin yüzdesini bilmem ki koşup kaçayım
düşünmemezlik mübah değil ki saçıp savurayım
belli ki çeneme bir kement vuracağım.

yüreğime geceler gerek dizgin misali
kusmam gerek, zihnim bulandı bir hayli
ortalığı batırmadan bir yer seçmeli
belki de içime etmeli...
her zaman ki gibi...

Oradayım!..

cümleler kurdum kalbimden süzülen
kelimeler gördüm yüreğinden sökülen
gündüzlerim karanlıktı sensiz geçen
hatırlardım o gözlerini, kalbimi delen.

şimdi ordayım, yine tam da kalbinde
düşünceyi kuşatan o engin denizde
bir kayıp gemiydi, artık ellerinde
al içine, yer var mı tatlı yüreğinde.

Sonbahar yaprakları!

çıldırmış sanki bütün sonbahar yaprakları
bir kadınmış gibi
dans ediyor rüzgarla
hiç utanmadan
dalların gözyaşlarına aldırmadan
bırakıyor yüzü koyun
sanki seven o değilmiş
ölürcesine bağlanan o değilmiş
senden ayrılırsam ölürüm diyen başkasıymış gibi...

süzülüyor bir yaprak çıldırmış gibi
kendini rüzgarın soğuk ellerine bırakmış
süzülüyor,
süzülüyor sanki huzuru tadıyor gibi
gün ağarıyor, güneş ağlıyor
karışıyor denizin gözyaşları dallarınkine...

her şeyde bir gözyaşı
nedir bu Allah aşkına
neden bu yaprak
bu kadar habersiz, bu kadar leyla
kaptırmış kendini rüzgara...

yaprak saf
rüzgar nankör ve hain
hani nerde insaf

çakıldı yere yaprak
rüzgar bakmadı ardına
çekip gitti bambaşka diyarlara
geriye kalansa...
sadece göz yaşı
dallar ve yaprakta..